بیوگرافی خوانندگان

زندگی اولیه و ریشه‌های ادبی
لئونارد نورمن کوهن در 21 سپتامبر 1934 در وست‌مونت، کبک، کانادا، در خانواده‌ای یهودی از طبقه متوسط به دنیا آمد. پدرش، ناتان، تاجری موفق در صنعت پوشاک بود و مادرش، مارشا، دختر یک خاخام و مهاجر از لیتوانی بود. لئونارد در کودکی تحت تأثیر سنت‌های یهودی، داستان‌های کتاب مقدس، و موسیقی مذهبی قرار گرفت، اما مرگ پدرش در سال 1944، زمانی که او تنها 9 سال بود، تأثیری عمیق بر روحیه و جهان‌بینی او گذاشت. او در نوجوانی به یادگیری گیتار پرداخت و گروه موسیقی محلی Buckskin Boys را تشکیل داد، اما علاقه اصلی‌اش به ادبیات بود. در دانشگاه مک‌گیل، جایی که در رشته ادبیات انگلیسی تحصیل کرد، تحت تأثیر شاعرانی مانند ویلیام بلیک و فدریکو گارسیا لورکا قرار گرفت. در دهه 1950، او دو مجموعه شعر، "Let Us Compare Mythologies" (1956) و "The Spice-Box of Earth" (1961)، منتشر کرد که تحسین منتقدان را برانگیخت و او را به عنوان یک شاعر برجسته در کانادا مطرح کرد.

ورود به موسیقی و موفقیت اولیه
در اواسط دهه 1960، کوهن که از درآمد اندک شاعری و نویسندگی راضی نبود، به نیویورک نقل مکان کرد تا به موسیقی روی آورد. در سال 1967، با حمایت جان هموند، مدیر شرکت کلمبیا رکوردز، اولین آلبومش، "Songs of Leonard Cohen" را منتشر کرد. این آلبوم، با آهنگ‌های ماندگاری مانند "Suzanne" و "So Long, Marianne"، صدای غم‌انگیز و اشعار شاعرانه او را به جهانیان معرفی کرد. سبک مینیمال گیتارنوازی و صدای باریتون عمیق او، که گویی از عمق وجودش برمی‌خاست، توجه مخاطبان و منتقدان را جلب کرد. آلبوم‌های بعدی، "Songs from a Room" (1969) و "Songs of Love and Hate" (1971)، با آهنگ‌هایی مانند "Bird on the Wire" و "Famous Blue Raincoat"، جایگاه او را به عنوان یک ترانه‌سرای عمیق و تأثیرگذار تثبیت کردند. در این دوره، او تورهای جهانی برگزار کرد و با هنرمندانی مانند جودی کالینز همکاری داشت که نسخه کاور او از "Suzanne" به محبوبیت کوهن کمک کرد.

چالش‌ها و دوره‌های خلاقیت متغیر
دهه 1970 و اوایل دهه 1980 برای کوهن دوره‌ای از فراز و نشیب بود. آلبوم "New Skin for the Old Ceremony" (1974) با آهنگ "Chelsea Hotel #2" تحسین شد، اما همکاری او با فیل اسپکتور در آلبوم "Death of a Ladies’ Man" (1977) با انتقاد مواجه شد، زیرا تولید پرزرق‌وبرق اسپکتور با سبک ساده کوهن همخوانی نداشت. او همچنین با مشکلات شخصی، از جمله افسردگی و روابط عاطفی پیچیده، دست‌وپنجه نرم می‌کرد. با این حال، در سال 1984، آلبوم "Various Positions" را منتشر کرد که شامل شاهکار "Hallelujah" بود. این آهنگ، اگرچه در ابتدا توجه کمی دریافت کرد، بعدها با کاورهای متعدد، به‌ویژه نسخه جف باکلی، به یکی از شناخته‌شده‌ترین آثار کوهن تبدیل شد. در این دوره، کوهن به کاوش در موضوعات عشق، معنویت، و مرگ ادامه داد و اشعارش به دلیل عمق فلسفی و تصاویر ادبی مورد ستایش قرار گرفتند.

بازگشت قدرتمند و اوج حرفه
در اواخر دهه 1980، کوهن با آلبوم "I’m Your Man" (1988) بازگشتی درخشان داشت. این آلبوم، با استفاده از سینث‌سایزرها و صدایی مدرن‌تر، شامل آهنگ‌هایی مانند "First We Take Manhattan" و "Ain’t No Cure for Love" بود و او را به نسل جدیدی از مخاطبان معرفی کرد. آلبوم "The Future" (1992) نیز موفقیت تجاری و انتقادی به همراه داشت و آهنگ‌هایی مانند "Democracy" و "Closing Time" نشان‌دهنده دیدگاه سیاسی و اجتماعی او بودند. در اواسط دهه 1990، کوهن به مدت پنج سال به صومعه بودایی Mount Baldy در کالیفرنیا رفت و به عنوان راهب ذن با نام "Jikan" (به معنای سکوت) زندگی کرد. این تجربه معنوی، که تحت هدایت معلم ذن، روشی ساساکی، بود، به او کمک کرد تا با افسردگی خود مقابله کند. پس از بازگشت، او آلبوم‌های "Ten New Songs" (2001) و "Dear Heather" (2004) را منتشر کرد که حال‌وهوایی آرام‌تر و تأمل‌برانگیز داشتند و همکاری نزدیک او با شارون رابینسون را به نمایش گذاشتند.

میراث و سال‌های پایانی
در سال 2004، کوهن متوجه شد که مدیر برنامه‌هایش، کلی لینچ، بخش عمده‌ای از دارایی‌هایش را اختلاس کرده و او را با بدهی‌های سنگین تنها گذاشته است. این بحران مالی او را وادار کرد تا در سن 73 سالگی به صحنه بازگردد. تور جهانی او بین سال‌های 2008 تا 2013، که شامل بیش از 380 کنسرت بود، به یکی از موفق‌ترین تورهای دوران حرفه‌ای‌اش تبدیل شد و تحسین گسترده‌ای دریافت کرد. آلبوم‌های "Old Ideas" (2012)، "Popular Problems" (2014)، و "You Want It Darker" (2016) نشان‌دهنده تداوم خلاقیت او در سال‌های پایانی بودند. آلبوم آخر، که چند هفته پیش از مرگش منتشر شد، به مرگ و معنویت می‌پرداخت و جایزه گرمی بهترین آلبوم فولک را به طور پُست‌مورتوم دریافت کرد. لئونارد کوهن در 7 نوامبر 2016 در لس‌آنجلس درگذشت، اما میراث او به عنوان شاعر، ترانه‌سرا، و فیلسوفی که عشق، ایمان، و رنج انسانی را با صداقت و زیبایی به تصویر کشید، همچنان الهام‌بخش میلیون‌ها نفر در سراسر جهان است.